Kiedy można się uczyć od sztuki: André Rieu daje lekcję przywództwa
i włączenia
W pokazach tanecznych artyści zawsze są młodymi
profesjonalistami, czarująco, bezbłędnie. Najwyraźniej tylko oni mogą
zaoferować dobry pokaz ludziom wymagającym i gustownym. Ale kiedy wielki
artysta jak André Rieu organizuje spektakl nazywający wszystkie osoby,
wymagając jedynie chęci uczestnictwa z entuzjazmem w heterogenicznej grupie,
coś magicznego dzieje się. Rozumieć można, że jedyną niezdolność do życia jest w sercu lub
woli, ale nie w stanie fizycznym, wiekiem lub innym zewnętrznym stanie granicznym.
Gdyby André Rieu zorganizował taniec z
profesjonalistami, wynik byłby idealny, bez błędów, ale zimny, obliczony,
przewidywalny, prawie mechaniczny, pozbawiony ludzkiego ciepła. Nie jest źle,
ale nie osiągnął pożądanego efektu, udziału i integracji ludzi.
Coś podobnego dzieje się w organizacjach. Kiedy niektórzy
ludzie są wykluczeni z powodu wieku lub innych nieuzasadnionych powodów, a
tylko ci, którzy spełniają określone wymagania, są utraceni, wiedza,
kreatywność, doświadczenie i lojalność, którą mogą wyrządzić ludziom
wykluczonym.
Szef, który nie wyklucza i nie decyduje się na pracę z
heterogeniczną grupą, która mądrze łączy umiejętności i kompetencje, jest
liderem jak André. Kreatywne, innowacyjne i wspierające integrację.
Istnieje oba przypadki: a / b = c / d
a = André Rieu (wielki artysta, lider, twórczy)
b = grupa tancerzy (każdy, kto niekoniecznie pasuje do wzoru
piękna lub harmonii fizycznej)
c = Lider firmy (również twórcza, innowacyjna)
d = Pracownicy (młodzi milenijni, powyżej 40 roku życia,
heterogeniczne zespoły, ale dobrze zorganizowane)
Podczas oglądania filmu podejmuj wysiłek wyobraźni i
przenieś scenę taneczną do codziennego występowania osób w firmie.
Muzyka: motyw Lary (kompozytor Maurice Jarre, film Dr.
Zhivago); Artyści: Julie Christie, Omar Shariff; Autor książki: Boris Pasternak
Link:
